گفت‌وگو ناشی از آگاهی است/ تاکید بر شنیدن صدای یکدیگر

دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی امروز (یکشنبه) میزبان برگزاری کرسی آزاد اندیشی دانشجو و وفاق ملی با حضور فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت بود.

پیش از آغاز رسمی این مراسم عده‌ای از دانشجویان و برخی تشکل‌های دانشجویی در محوطه دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه با در دست داشتن پلاکاردهایی و با سر دادن شعارهای چون خانم مهاجرانی صدای ما را بشنوید، به عنوان یک مادر جواب مادر شهید عجمیان را چه می دهید، برنامه فرمایشی یا دانشجویی؟ نه به سیاست زدایی، دانشگاه سیاسی آزاد باید گردد و کجا با این عجله؟ تجمع کرده‌ بودند.

این تجمع که در کمتر از چند دقیقه برگزار شد با ورود سخنگوی دولت پایان یافت و سالن شهید بهشتی این دانشکده مملو از جمعیت شد. دانشجویانی که بیرون تجمع کرده بودند با در دست داشتن همان پلاکاردها وارد سالن شدند

مهاجرانی به محض ورود به سالن و قرار گرفتن در جایگاه، خطاب به دانشجویان حاضر که پلاکاردهایی در دست داشتند، با لحن مادرانه گفت: همه شعارهای شما را دیدم، دست‌تان خسته می‌شود. پلاکاردها را پایین بیاورید. این جمله با تشویق حاضران همراه شد.

سخنگوی دولت در ابتدای سخن خود با زبان معلمی با دانشجویان صحبت کرد و گفت: خوشحالم در چنین دانشگاهی حضور یافتم، این دانشگاه مهد علوم انسانی است.

مهاجرانی ادامه داد: می دانید چرا به وفاق نیاز داریم؟ چون فرصت شنیدن را به یکدیگر نمی دهیم. ما به شدت به گفت و گو نیاز داریم، گفت وگو از آگاهی می‌آید. حتما باید حرف های یکدیگر را بشنویم. (این سخنان با تشویق عده ای از دانشجویان و مخالفت عده دیگری روبرو شد).

وی ادامه داد: همه جامعه ما به گفت‌وگو نیاز دارد. نه جناح چپ و نه جناح راست‌ ما آماده گفت و گو نیستند. اما هر دو جریان باید سخن بگویند و همه باید صحبت های یکدیگر بشنوند.

مهاجرانی افزود: فضای امروز فضای گفت و گو نبود. فضای گفت و گو فضایی است که اول درون آدم آرامش باشد. پس ما به وحدت درونی نیاز داریم. اگر معتقدیم علوم انسانی پیشران توسعه است، توسعه یافتگی تحمل ‌و مدارا می خواهد. ما مخالف هم نیستیم. ما ۴۵ سال پای شعار استقلال آزادی و جمهوری اسلامی ایستادیم، ما یک ایران داریم و همه ما برای ایران ایستاده‌ایم و باز هم می ایستیم. امروز نیاز داریم صدای هم را بشنویم و به وفاق هم نیازمند هستیم.

مهاجرانی با بیان خاطره‌ای خطاب به هر دو جریان دانشجویی گفت: بهتر است با هم حرف بزنیم. این کرسی آزادی اندیشی نبود، تنها مراسم روز دانشجو بود. در داد و بیداد، صدا به صدا نمی رسد باید صبوری کرد و شنید. این کشور را ما باید بسازیم.