فریم‌هایی برای نان به قیمت جان / عکاسان احترام می‌خواهند نه مراسم تجلیل و یادبود و تاج گل‌های میلیونی

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بهار اهواز ، روز ۲۸ مردادماه مصادف با ۱۹ آگوست ۲۰۲۲ به عنوان روز جهانی عکاسی نامگذاری شده است تا به نوعی فعالان این عرصه حداقل سالی یک‌ بار برای این ارج نهادن، خون تازه‌ای در رگ‌هایشان جاری می شود تا نامهربانی‌ها، تجربه‌های تلخ و سختی کار را فراموش کنند و برای یک سال دیگر عزم و اراده خود را جمع کنند.

عکاسان در سطح جهان بخصوص در حوزه عکاسی خبری همواره سخت‌ترین شرایط را پیش رو دارند و تفاوت این بخش با عکاسی هنری کاملا مشهود است.

شاید دیگر کمتر فردی در جهان باشد که با حرفه عکاسی آشنا نباشد اما فعالیت عکاسان حرفه‌ای یک دنیای متفاوت است که تنها خود می‌دانند برای یک فریم تاثیرگذار چه بر سرشان می‌آید و یا آمده است.

فعالیت در این عرصه در سطح جهان متفاوت است در برخی از کشورها قانون حمایت از جامعه عکاسان یک قانون قوی، بدون نقص و حمایتگر است و همواره بر اساس آیین نامه‌های بین‌المللی با این قشر توانمند رفتار می‌شود.

اگرچه این قانون حمایتی از طرفی نیز تخلفات این بخش را نادیده نمی‌گیرد بلکه در جای خود قوانین بازدارنده‌ای نیز وجود دارد که مانع سواستفاده از موقعیت عکاسی ، عدم رعایت اصول حرفه‌ای و به خطر انداختن امنیت یک کشور، می‌شود.

و اما در ایران، قانون عکاسی خبری تاحدودی متفاوت از سایر کشورهای جهان است؛ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی جامعه خبرنگاران و عکاسان است و آیین نامه‌های خاصی برای فعالیت در این عرصه تنظیم کرده و دیگر تمامی عکاسان خبری و رسانه‌های برخط و الکترونیک و نشریات با این قوانین آشنا هستند اما یکی از مشکلات اصلی و دغدغه‌های جامعه عکاسان، عدم آشنایی دستگاه‌های اجرایی، شرکت‌ها، کارخانجات، ادارات و تمامی مراکزی است که به نوعی به مردم خدمت‌رسانی می کنند و جنبه خبری دارند.

نداشتن بیمه و امنیت شغلی، نگرانی و اضطراب برای حفظ و نگهداری تجهیزات گران قیمت، نبود صنف عکاسی و حمایتگر و … همه و همه از دیگر دغدغه‌های این قشر است که با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب اسلامی هنوز در این عرصه شاهد بی نظم و نابسامانی هستیم و بعضا درگیری فیزیکی و لفظی نیروهای حراست شرکت‌ها، ادارات و سایر متولیان برقراری نظم و امنیت، با عکاسان، شأن و جایگاه این تلاشگران عرصه رسانه و اطلاع‌رسانی را پایین می آورد.

اگرچه شاید هر دو یک رسالت را دنبال کنند؛ یکی برای تعهدکاری و دیگری برای حفظ حریم آن دستگاه یا شرکت ؛ اما تنها دلیل این تنش، نبود آموزش برای نیروهای حراست و نگهبانی و نبود هماهنگی لازم برای تعامل دوطرفه است چرا که رسالت عکاس مشخص بوده و تا زمانی که مسئولیتی نداشته باشد، دوربین به دست در جایی حاضر نمی‌شود.

متاسفانه یکی از مسائلی که همواره باعث می شود تنش‌هایی بین جامعه عکاسان خبری و دستگاه‌های اجرایی و متولیان ورزشگاه‌ها، شرکت ها، مراکز درمانی، بیمارستان‌ها و در مجموع در سطح شهر و روستا و … ایجاد شود، نبود یک صنف ویژه در این حوزه است چرا که بعد از این همه سال هنوز نتوانسته‌ایم تفاوت حرفه‌ای عکاسی و خبرنگاری و عکاسی اجتماعی و هنری را با عکاسی خبری ، به همگان معرفی کنیم.

عکاسان خبری همواره مهمترین رویدادهای جهان و بخصوص ایران اسلامی را به تصویر می کشند و بعضاً تصاویر آنها باعث رشد و پیشرفت یک کشور، یا ارتقای جایگاه یک مدیر یا مسئول می شود و یا واقعیت‌های تلخ و شیرین را به جامعه منتقل می کنند؛ پس می توان گفت تاثیرگذارترین قشر در رسانه، عکاسان خبری هستند که با عبور از تمام سختی‌ها و مشکلات، رویدادهایی را ثبت می‌کنند که سالها در افکار عمومی ماندگار می شود ولی متاسفانه یکی از مسائلی که همواره باعث می شود، تنش‌هایی بین جامعه عکاسان خبری و دستگاه‌های اجرایی، ورزشگاه‌ها، شرکت ها، مراکز درمانی، بیمارستان‌ها و در مجموع در سطح شهر و روستا و … ایجاد شود ، نبود یک صنف در این حوزه است چرا که بعد از این همه سال هنوز نتوانسته این تفاوت حرفه‌ای عکاسی و خبرنگاری را به همگان معرفی کنیم.

تصاویری که عکاسان حرفه ای به ثبت می رسانند تبدیل به مستنداتی برای رشد و پیشرفت کشور و همچنین انعکاس فرهنگ غنی ایران اسلامی به نسل‌های بعد، می‌شود.

اگرچه به دور از تمامی موارد مطرح شده در زمینه حمایت از جامعه عکاسان نباید از منافع کشور و صیانت از امنیت ملی و حفظ حریم خصوصی افراد و مجموعه های مختلف دولتی و خصوصی، چشم پوشی کرد؛ دشمنان نیز در سال های اخیر همواره در صدد بودند تا در قالب عکاسی هنری و طبیعت از اماکن دفاعی و امنیتی و صنایع مختلف کشور تصاویری را برای خرابکاری های خود و ضربه زدن به این نظام اسلامی، ثبت و ضبط کنند که خوشبختانه به همت تلاش ها و رصد اطلاعاتی سربازان گمنام امام زمان(ع) به دام افتاده‌اند و از آسیب‌های جدی جلوگیری شده است و همین امر باعث شده حساسیت روی عکاسی خبری بیشتر و بیشتر شود.

در نتیجه می توان گفت برخی از برخوردها با جامعه عکاسان از روی خصومت نیست بلکه به همان تعامل دوسویه و همچنین معرفی عکاسان شناسنامه‌دار به دستگاه‌های اجرایی و امنیتی باز می‌گردد که نیازمند توجه ویژه و اقدامات لازم از سوی متولیان امر بخصوص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

و اما در خوزستان ! پرظرفیت‌ترین و پرخبرترین استان کشور؛ موضوع عکاسی خبری با تمام کشور متفاوت است؛ در طول هر سال در این استان ، مهمترین رویدادهای کشور رقم می خورد؛ از حوادث و بلایای طبیعی تا رویدادهای مهم صنعتی، علمی و هنری ، ورزشی و …
به همین جهت عکاسان خبری خوزستان فعالترین عکاسان در سطح کشور و عرصه ملی به شمار می روند که در واقع مظلومترین‌ قشر نیز هستند چرا که باوجود تلاش ها، سختی ها ، ایثارگری ها و توانمندی هایی که دارند با جایگاه واقعی‌شان بسیار فاصله دارند.

سیل، زلزله، حوادث طبیعی و غیر طبیعی ، جلسات ، همایش ها ، پیاده روی اربعین، مناسب های مذهبی ، نظامی و اجتماعی و معضلات شهری و روستایی همه و همه رویدادهایی هستند که عکاسان خبری خوزستان را با سایرین متمایز کرده است.

همه این‌ها را در کنار گرمای بالای ۵۰ درجه که بگذاریم می شود ایثار ، مجاهدت و ازخودگذشتگی ؛ اینجا می‌توان تنها بخشی از مظلومیت عکاسان خوزستانی را نمایان ساخت، عکاسان استان زمانی که با حداقل دستمزد، در اوج گرمای خرماپزان و خستگی و کلافگی ، دوربین به دست به دنبال ثبت رویدادهایی هستند که شاید بیشتر از منافع اقتصادی برای آن ها بعد فرهنگی و اجتماعی آن، مهمتر باشد اما متاسفانه بعضا برخوردهای ناشایست و نامهربانانه برخی افراد به ظاهر دلسوز، مانند آتشی است که به جانشان رخنه می کند؛ چه بسیار بوده است که عکاسان به برنامه‌هایی دعوت شده‌اند و ساعت ها در آفتاب سوزان فعالیت کردند و در نهایت با کوله باری از دلخوری به خانه بازگشتند.

این قشر تلاشگر رسالتشان بعضا تاوان سنگینی به دنبال دارد؛ هیچکس دلسوز آن ها نیست اما وقتی که از میان ما می روند از آن‌ها قهرمان ساخته می شود؛ در حالی که پیش از قهرمان‌سازی آن‌ها به توجه و احترام نیاز داشتند نه پس از رفتنشان، به مراسم یادبود و تاج گل‌های میلیونی .

تعداد زیادی از عکاسان خوزستانی بدون بیمه و خدمات درمانی، بدون پشتوانه مالی و شغلی، همواره تلاش می‌کنند، خوزستان را یک استان استراتژیک، با ظرفیت‌های فراوان و جاذبه‌های ارزشمند به جهانیان معرفی کنند، غافل از آنکه ظرفیت‌های ارزشمند خودشان در تمامی لایه‌های جامعه نادیده گرفته شده و در ظاهر بالاترین درجه و در واقعیت، مظلوم‌ترینند.

اگرچه سایت رسانه های جامع کشور سال هاست که جهت ساماندهی خبرنگاران و عکاسان راه‌اندازی شده و یکی از اقدامات موثر در زمینه شناسنامه‌دار کردن اهالی رسانه بوده اما این به تنهایی برای ارج نهادن به مقام و جایگاه عکاسان و خبرنگاران کافی نیست.

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه مطبوعات استان خوزستان به عنوان متولیان اصلی اصحاب رسانه در استان به شمار می روند و نیاز است با تشکیل کارگروه‌های تخصصی مسائل و مشکلات جامعه عکاسان را بررسی و آن را به دستگاه‌های مربوطه منتقل کنند.

برخورد مناسب با عکاسان، حفظ جایگاه اجتماعی آن‌ها ، صدور مجوز عکاسی در اماکن خصوصی و دولتی، هماهنگی برای تردد آن‌ها در اماکن حساس، صدور بیمه تامین اجتماعی، رسیدگی به وضعیت معیشتی و موضوع مسکن و ازدواج جوانان، ایجاد امنیت شغلی و معرفی آن ها برای فعالیت‌های اقتصادی خارج از چارچوب خبری در استان جهت حمایت مالی، از جمله اقداماتی است که می تواند ضمن معرفی هرچه بهتر ظرفیت‌های استان و انتشار رویدادهای مختلف، انگیزه و امید را در دل این قشر پرتلاش و جوان زنده کند و از طرفی نیز با تعامل با دستگاه های اجرایی و موسسات و شرکت ها و … برای همیشه به تنش‌های میان عکاسان خبری و نیروهای امنیتی، انتظامی، نظامی و دولتی پایان دهد تا دیگر فضا برای موج سواری دشمنان ضد انقلاب و نظام فراهم نشود.