آقای رئیس‌جمهور سلام: رزمنده بمانید!
به گزارش پایگاه خبری بهار اهواز د، محمد خطیب در یادداشتی با عنوان آقای رئیس‌جمهور سلام: رزمنده بمانید! آورده است:
در میعادگاه چهاردهم، «انگشت اشاره» ملت ایران که همه با آن به کاندیدای خود رأی دادند پیامی معجزه‌وار را به کسانی که دنبال بمب اتم در ایران هستند مخابره کرد.
این پیام چیزی نبود جز اینکه ملت استکبارستیز ایران، شناسنامه‌های خود را روی میز گذاشتند تا مثل عصای موسی تمام توطئه‌های استکبار را ببلعد.
پس ناگفته پیداست اصلی‌ترین پیام حضور مردم آن است که «اعتماد» به آینده کشور و «امید» به بهبود و حل مشکلات در چارچوب سیستم فعلی همچنان یک اصل بنیادین در رفتار سیاسی مردم ایران است. به بیان گویاتر، مشارکت، نیروی حیاتی دمکراسی است. در واقع، سلامت نظام دمکراسی و رضایتمندی در آن، اغلب در میزان مشارکت نِمود می‌یابد. بنابراین، درکِ اینکه چرا افراد حاضر به رأی دادن می‌شوند و چه عواملی مُحرک آنها برای مشارکت سیاسی است، می‌تواند برای تصمیم‌گیری در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مفید باشد.
در این راستا، آنچه نِمود بارزی داشت، وجهِ مشترک هر شش نامزد انتخابات ۱۴۰۳ ریاست‌جمهوری، داشتن سابقه حضور در میدان ایثار و شهادت است. چنانچه روشن است انتخابات ریاست جمهوری در میعادگاه زودهنگامِ چهاردهم، چه در مرحله اول و چه در مرحله دوم پایان می‌پذیرفت، قطعیت حکایت داشت رئیس‌جمهور هر که باشد، نمی‌تواند از سابقه ایثارگری خود بگریزد.
این شش نامزد از پزشکیان، پورمحمدی و زاکانی گرفته تا جلیلی، قاضی‌زاده هاشمی و قالیباف روزگاری را گذرانده‌اند که حتی یک عکس مناسب و با کیفیت از آن روزگاران جهادی خود ندارند و به‌زحمت می‌توان ردِ پای دنیا را در آن دوره از حیات آنان پیدا کرد.
نهمین رئیس‌جمهور ایران اسلامی، باید عکس دوره جنگ خود را حتی اگر یک عکس گوشه پاره و سیاه‌وسفید است، در اتاق کارش بگذارد. عکسی هم از رئیس‌جمهوران شهید، رجایی و رئیسی کنار آن قرار داده و به خود یادآور شود: فرصت خدمت اندک است و نوعِ پایانش خارج از تصور! بعد هر روز اگر به عکس شهیدان و عکس روزگاران گمنامی خود بنگرد، برای خدا و خلق بس است.
شاید هر روز با خود زمزمه کند، هر روز بر خود نهیب زند که «چه‌خبرته؟! کجا را می‌خواهی بگیری؟!» آنگاه شاید اندکی آن روح سرکش را رام کند و بداند آن خدای سبب‌سوز ناظر اوست: «از سبب‌سوزیش من، سودایی‌ام/ در خیالاتش چو سوفسطایی‌ام».
آقای رئیس‌جمهور! با روحیه رزمندگی و «برادر» خطاب کردن مرسوم آن دوران خارج از عناوین و درجات مرسوم، به لطف الهی، سختی‌ها را گره از گره بگشایید و برای مشکلات در هم تنیده کشور، راه نجاتی شایسته بیابید که «إِنَّ اللَّهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا … وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ». در این مسیر، ان‌شاءالله آحاد ملت به طلایه‌داریِ فرهیختگان جامعه با سلیقه‌های گوناگون از رهگذرِ تلاش و انتقال انتقادات دلسوزانه و ایده‌های مبتکرانه، شما و دولت برخاسته از اراده‌یِ ملت را در در حراست از امنیت و آرامش جامعه و اجرای وظایف قانونی خود همکاری و همراهی خواهند نمود.
از این روی، درخواست آحاد ملت از منتخب خودشان این است که: آقای رئیس‌جمهور؛ در میدانِ عمل رزمنده بمانید تا مصداق «أَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها» باشید. بر چنین رئیس‌جمهوری از همین‌حالا سلام!
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید